Volgende week is er teamoverleg.
Het gaat over jou.
9 jaar oud, weinig focus, beweeglijk, luidruchtig.
Je taal-spraakontwikkeling is vertraagd.
Je luistert slecht en bent bij regelmaat een stoorzender in de groep.
Vijf zorgverleners en jouw ouders met elkaar om tafel.
Er wordt besproken wat er mis gaat.
Wat er nodig is om dat te veranderen.
Ik herken jou niet in dit plaatje.
Zie een totaal ander kind.
Dat is de reden dat mijn aanwezigheid gewenst is,
maar niet persé noodzakelijk.
‘Alleen de mensen die het gedrag herkennen weten wat er mis gaat,
kunnen meedenken wat er anders moet’, zegt de team coördinator.
Ik word onrustig, kan niet meer denken, laat staan verwoorden wat ik voel, handelen hoe ik wil.
Dit voelt zo als de omgekeerde wereld.
Waarom wordt er niet geluisterd naar dat wat wel goed gaat?
Zo werkt het waarschijnlijk ook bij jou.
Via je gedrag en je bewegen laat je zien wat je nodig hebt.
Je weet geen andere manier om duidelijk te maken dat je behoefte hebt aan vertrouwen.
Je weet geen andere manier om duidelijk te maken dat je volop bezig bent om de informatie die er op je pad komt te verwerken.
Dat je hard bezig bent om alle (zintuiglijke) prikkels in de juiste kastjes in je brein te stoppen.
Je onmacht en vertwijfeling is groot als je bemerkt dat jouw boodschap niet begrepen wordt. Men deze manier van communiceren afwijst.
Het maakt dat jij je afgewezen voelt
waardoor je nog onrustiger wordt, nog meer gaat bewegen en nog minder kunt luisteren.
Volgende week is er teamoverleg.
Ik ga heen.
Vertellen over wat jij en ik ervaren hebben.
Hoe je doet als je bezig gaat
met dát wat jou
Verwondert
Vertrouwen geeft
Laat varen op je intuïtie
Vreugde in je hart brengt
Vrijheid
en een grote glimlach van je Ziel
Carla van Wensen
Kind in evenwicht