Stel……
Stel, dat we besluiten om het kind niet meer in een hokje te stoppen.
Dat we afspreken dat termen als hooggevoeligheid, ADHD, ADD en bijvoorbeeld Pdd-Nos niet meer nodig zijn.
Wat zal er dan veranderen?
Stel, dat we accepteren dat we deze benamingen alleen maar nodig hebben om beter om te kunnen gaan met het kind dat we niet kunnen begrijpen, met het kind dat het ons heel lastig maakt, met het kind dat helemaal niets meer wil of met het kind dat ons zo duidelijk spiegelt dat het te eng is om naar te kijken.
Wat zal er dan veranderen?
Stel, dat we aanvaarden dat het gedrag dat het kind laat zien slechts het topje van de ijsberg is? Dat we beseffen dat alle gedachten en gevoelens die dit gedrag veroorzaken bij het kind onder de waterspiegel verborgen liggen.
Wat zal er dan veranderen?
Stel, dat we weer echt gaan luisteren naar het kind, omdat het, zo jong als het is heel goed kan aangeven wat er mis gaat en wat er anders kan, als we dit maar willen horen.
Wat zal er dan gebeuren?
Stel, dat we weer zelf gaan nadenken en stoppen met het volgen van regeltjes en protocollen. Dat we weer rekening houden met de ontwikkeling van het kinderbrein en de eigen wijze waarop of het eigen tempo waarin het kind groeit. Dat we beseffen dat het ene kind boos wordt, gaat slaan of gillen en het andere juist stil wordt, verdrietig of zichzelf helemaal weg gaat cijferen om anderen niet tot last te zijn, als het uit balans is gegaan.
Wat zal hiervan het gevolg zijn ?
Stel, dat het kind zich gehoord voelt en gesteund . Dat het ervaart dat we accepteren dat het uniek is, gevoelig is en intuïtief handelt. Dat het mag reageren op basis van zijn eigen overlevingsstrategie, en dat het zich kwetsbaar durft op te stellen?
Hoe mooi zou dat zijn?
Stel, dat wij onze eigen grenzen goed bewaken en er vrede mee hebben dat we het kind juist helpen door deze grenzen aan te geven. Dat we hen zelfs vermanen wanneer deze overschreden worden, en bewust worden dat dit ook een vorm van Liefde geven is.
Hoe helpend zou dat zijn?
Stel dat dit allemaal echt gaat gebeuren?
Hoe helend voor iedereen zou dit zijn?
Carla van Wensen Praktijk voor Integrale Kindertherapie
Reactie in de counselling magazine oktober 2015:
Carla, dit is zoooo prachtig geschreven….stel dat elke leerkracht, elke ouder, elke hulpverlener of mens dit leest……Hoeveel (h)erkenning zou men zien. En wat als iedereen bewuster wordt dat we allemaal sensitieve wezens zijn…. Schrijf zo verder en verkondig je boodschap! warme groet, Sabine van M