Gisteren zag ik er weer zo eentje. Een magiër.
8 jaar oud.
Zittend in de klas.
Ellebogen op tafel, kin in de handen, alle vingers in de mond.
De voeten wiebelend op het krukje voor de stoel.
Er volgde een instructie over taal.
Ik zag dat je er niet was.
Je staarde in het niets, een grote glimlach om je mond.
Wat een rust zit daar, diep vanbinnen.
Het maakt mij nieuwsgierig naar dat wat je beleeft.
Na de instructie staan jouw klasgenootjes op. Op weg naar hun eigen werkplekken.
Jij blijft zitten en kijkt me glazig aan.
‘Nou-zeg ik-vertel eens?’
‘Wist je dat er in Engeland stonehenges zijn?’
Ik moet even schakelen. Een schaterlach van ontroering onderdrukken.
‘Stonehenges? ”Ja, dat zijn heeeele grote stenen die in een circel staan. Ze zijn al heel oud. En niemand weet hoe die stenen daar zijn gekomen.’
‘Weet jij het?’
‘Ja! ‘En er volgt een uitleg over touwen, kabels en het gebruik van gedachtenkracht. Inmiddels zijn er twee klasgenootjes bij ons komen staan. Wat volgt is een heuse brainstorm sessie. Ademloos horen ze jouw verhaal aan, vullen hier en daar wat aan en stellen ook hun vragen.
En ik? Ik voel de magie en beland in mijn eigen belevingswereld. Ik waan mij in de tijd van King Arthur en Avalon. Heerlijk!
Kinderen en jongeren die luisteren naar dat wat hun hart hen vertelt.
Ik zag er al veel van.
Ik zie er steeds meer.
Het zijn de dromers, de creatievelingen, de doorvragers, de clowntjes, de uitvinders, de genieters, de dwarslopers.
Het zijn de rebellen.
Ze doen niet mee met de massa. Niet omdat ze tegen iets zijn. Ze blijven gewoon trouw aan zichzelf.
Deze kinderen zijn de leiders van de toekomst.
Laten we heel goed naar hen luisteren. En zuinig op ze zijn!
Carla van Wensen
#prachtiglastig
https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:activity:6869936309352452096/