Als baby huilde je veel. Zelfs je moeder kon jou geen troost bieden. Uren huilde je, achter elkaar, en als je even stil was, was er nog geen ontspanning in huis; er werd gewacht op het moment dat je weer zou beginnen. De energie stond gespannen als een uitgerekt elastiek. Die gespannenheid was voelbaar tot in je slaapkamer. Je moest er gewoon weer van huilen.
Rond de acht maanden leek het als vanzelf beter met je te gaan. Je groeide op zoals er vaak gewenst wordt dat het zal gaan: gezond, snel in de ontwikkeling, dingen zelf willen doen en schools slim wat een hoop gedoe voorkwam. Je dacht diep over de dingen na, maar niet zodanig diep dat men zich er zorgen om maakte.
Dat was de buitenkant.
Vanbinnen zag jouw wereld er anders uit. Je keek naar mensen en begreep er helemaal niets van. Je zag dingen die voor jou niet klopten. Lachende gezichten terwijl je het verdriet kon voelen. Als er iets tegen jou gezegd werd, wist je feilloos of het gemeend was of niet. Met dank aan de onzichtbare, alles registrerende antennes die jouw lijf omringen. Je zei soms dingen die voor jou zo waar waren en waar anderen weinig mee konden. Het honende gelach of de geïrriteerde opmerkingen staan je nog voor de geest. Het deed zoveel pijn. Je bent begonnen met je mond houden nadat je vertelde dat je een hond met zijn baas voorbij zag komen en wist dat de hond zou overlijden omdat zijn kleurtjes op waren.
Je paste je aan, deed je ding, kreeg een mooie baan, de liefde van je leven, prachtige kinderen en was niet echt gelukkig.
Het besef dat het anders moest, kreeg je rond je veertigste. Je noemde jezelf gekscherend een AOW-puber in wording. Beetje bij beetje ging je doen wat je wilde doen, en laten wat niet meer bij je paste.
Dit ging gepaard met een grote interne strijd. Gewend te zorgen voor je omgeving, gewend om alles vanuit de ander te kunnen zien en vandaaruit te begrijpen waarom de ander doet zoals hij doet, ook al doet de ander jou daarmee zoveel pijn.
Je leerde luisteren naar de signalen van je lijf. Je ontdekte dat je duizeligheid of migraine een signaal van jouw lichaam was om duidelijk te maken dat er iets anders moest. Dat je iets moest veranderen in dat wat je deed, dacht of voelde. Je merkte dat je ook duizelig werd als je je mond hield en niet eerlijk durfde te zijn over hoe jij over iets dacht. Het honende gelach en de afkeuring over dat hondje, lagen nog te vers in je geheugen. Net als al die andere keren dat je iets opmerkte en vervolgens werd afgewezen. Dat je jezelf liet afwijzen, zo weet je nu.
Je begreep steeds beter dat je de wereld niet kon veranderen. Dat alles wat jou te doen stond was te zorgen hoe je zo goed mogelijk met deze wereld om kunt gaan. Levend vanuit jouw missie, visie, talenten en vaardigheden die je mee had gekregen bij je geboorte.
Je herkende dat de manier van leven van jouw ouders ook jouw manier was geworden. Je hebt geleerd te zorgen voor een ander en begreep nu dat dit, anders dan zij jou gespiegeld hebben, niet ten koste hoefde te gaan van jou zelf. Je wist dat als je dit inzicht aan je kinderen mee wilde geven je zelf zo zou moeten gaan handelen.
Je wist ook dat je niemand iets kon verwijten en dat je zelf lef moest gaan tonen.
Je ging ‘nee’ zeggen en dat, wat je echt niet meer wilde doen, skippen. En dat deed pijn. Voor de ander en voor jezelf. Snakkend naar die glazen bol die je zou vertellen of het goed was wat je deed en dat je mocht doen hoe je aan het doen was.
En nu:
Je weet dat je nog regelmatig wankelt, piekert en twijfel hebt of het goed is wat je doet. Je voelt daarbij ook kracht en een bijzondere sturing van binnenuit. Je weet wanneer je motor draait en je in kunt stappen. Je weet inmiddels ook dat wanneer je motor niet aanslaat je bij jezelf te rade moet gaan waarom dat gebeurt en of je van dit plan af moet zien.
De mooie baan is er nog, net als de liefde van je leven, je prachtige kinderen. En je prijst je met al je twijfels, gepieker en angst of het goed is wat je doet, gelukkig.
#Kindinevenwicht #KIE #KIEcoach #deIk-fabriek #Kinderbreinenbewegen #Coachkinderbreinenbewegen #www.carlavanwensen.nl