Wanneer lichaamsvreemde – of beschadigde cellen het lijf bedreigen komt het afweersysteem in werking. De eerste barrière is die van de macrofagen in de slijmvliezen. Zij laten door wat lichaamseigen is en omsingelen lichaamsvreemd materiaal om het vervolgens, pac-man gelijk, op te eten. Dat wat nog bruikbaar is wordt hergebruikt, wat rest wordt verwerkt en verteerd. Dit proces wordt phagocytose genoemd.
Deze weken is alles anders. Wat er gebeurt is ongekend. Niet alleen het Corona virus doet ons afweersysteem op volle toeren draaien. Ook de gebeurtenissen eromheen zijn als de bedreigende lichaamsvreemde cel die verwerkt moet en verteerd om de balans te kunnen herpakken: fysiek, emotioneel en mentaal.
Verwerken heeft tijd nodig en Ieder van ons doet dat op zijn eigen manier. De één gaat direct op ‘aan’, komt gelijk in actie en ziet mogelijkheden om bezig te blijven. De ander keert in, moet doorvoelen wat er is, om van daaruit tot handelen te komen. Weer een ander ontkent, houdt vast aan het oude, weigert zich aan te passen en negeert de leefregels. Nog een ander blokkeert; is tot niets in staat.
Het zijn allemaal manieren om te kunnen dealen met dat wat er is.
Zo werkt het ook bij het kind. Het ene kind geniet van het thuis zijn, bij zijn ouder(s). Tot rust komend door het feit dat er geen school is. Het andere kind raakt juist uit balans bij het gemis aan structuur óf door alles wat het voelt aan emoties en gevoelens om hem heen. Sportclubs zijn gesloten, net als theater- en dansscholen. Alles is anders. Niets is zeker. Het maakt prikkelbaar, het kind wordt huilerig, angstig of slaapt slecht.
Ook zijn er kinderen die het thuis niet fijn hebben en voor wie school juist de basis biedt. Voor hen is deze periode dubbel onveilig.
Kinderen hebben, net als volwassenen, tijd nodig om informatie te verwerken. Zeker als die informatie heftig is, of verwarrend. Zoals nu. Nabijheid kan hen daarbij helpen.
De maatschappij is ontwricht. Daar hebben we weinig invloed op. Wat we wél kunnen doen is knuffelen, samen-spelen, samen-bewegen of samen-praten over dat wat er is en onze gevoelens delen. Als gezin (of als opvoeder/ouder-kind) de basis verstevigen in deze verwarrende tijd.
Vanuit samen-zijn verbinden levert mooie dingen op. Ook, of juist als, het lastig is.
Video over phagocytose: tip: zet het geluid uit!