Voor mij hoeft het allemaal niet meer ‘, zegt ze. 16 jaar, depressief, eczeem, prikkelbare darm, een forse scheefstand van de rug en regelmatig zo benauwd dat ziekenhuisopname noodzakelijk is. Vele onderzoeken zijn geweest, vele ondersteuningstrajecten zijn al gevolgd. Het nare, zware gevoel blijft. De fysieke klachten ook. Vandaag zit je bij mij op verwijzing van de kinderpsycholoog. De zorgen om jou lopen hoog op.
‘Wat kan ik voor je doen?’ vraag ik. ‘Wat heb je nodig?’
En zo beginnen we. Beetje bij beetje vertalen we de symboliek van de klachten. Waarom heb je het benauwd? Waarom heb je last van je huid, darmen en gaat je rug scheef staan? Natuurlijk gaat er van alles fysiek mis in je lijf en heeft het gerichte ondersteuning nodig. En natuurlijk heeft de verstoring van de spijsvertering gevolgen voor je hormoonhuishouding waardoor je je nog minder prettig voelt. Maar waarom knap je niet op ondanks alle goede ondersteuning die je gehad hebt en nog krijgt?
Het netwerk van de slijmvliezen waartoe onder andere de huid-darm-long en gewrichtskapsels behoren vormen een lichaamsgrens. Zij zijn een immunologische verdediging voor ziekmakers van buitenaf. Maar niet alleen dat: deze grens zorgt er ook voor dat je je eigen persoonlijke grens kunt zetten. Wat laat je aan opmerkingen, emoties, gevoelens uit je omgeving binnenkomen? Wat raakt jou? Wat heb je nodig om je grens sterker te maken zodat je dit buiten je kunt houden?
Zuurstof heb je nodig voor je levenskracht. Durf jij je kracht te laten zien? Neem jij je eigen ruimte in, of verstikt de ruimte je. Is het te benauwd?
En dan je rug: Kan het zijn dat je je te makkelijk laat wegduwen? Durf jij je op te richten en te zeggen: Hallo wereld, dit ben ik!
Deze, en nog andere vragen kwamen aan de orde in ons ontroerende, emotionele gesprek. Wat durfde je lijf veel te laten zien waardoor je ook dingen kon benoemen. Wat kwamen we samen diep. In familielijnen, je heftige geboorte, jouw eerste week in de couveuse, je vader die heel verdrietig is geweest na het verlies van een broer. Vele kwartjes vielen. Je bent niet gek of raar. Al deze ervaringen zijn opgeslagen in je lichaam en hebben nooit een uitweg gevonden. Het blokkeert je op alle fronten: fysiek-mentaal en emotioneel.
Je bent er nog niet maar vandaag heb je met je ouders over het strand gewandeld. Ik hoop dat je trots bent op jezelf en dat vertrouwen durft te voelen dat het goed kan komen.
Kijken naar de symboliek van klachten of niet begrepen gedrag kan heel verhelderend werken. Zeker wanneer deze klachten al langer bestaan en er geen verbetering optreedt. Begrijpen wat je lijf aan jou wil vertellen, en ontdekken dat je lijf dit doet om je te beschermen kan een opluchting zijn. Dat geeft rust in het lijf en brein, een voorwaarde voor herstel.
Dankbaar voor mijn mooie werk.