18 jaar. Vanbuiten oog je stralend. Doordacht vertel je over je studieplannen, je vrienden en hoe deze Corona-tijd alles op zijn kop zet.
Jouw ‘binnenkant’ laat je onrust zien, je angsten en de twijfels die ontstaan door alle verschillende verhalen over Corona. Hoe weet je nou wat waar is?
Samen staren we naar een boom. Jij ziet als eerste het vogelnestje, hoog in de kruin. Mijn aandacht gaat uit naar een afgebroken tak.
Het vogelnestje had ik gemist zonder jouw blik, net als jij ‘mijn’ tak niet zag.
Samen besluiten we dat de waarheid gekoppeld is aan dat wat er werkelijk is, maar dat dat ook te maken heeft met wat jij, als individu, ziet. Of wil zien. Je moet immers ook bereid zijn om te kijken naar dat wat de ander ziet.
Je merkt op dat je het nestje wel mooier vindt dan de tak. Het idee van jonkies in het nest maakt je rustig. Waar zal je blik naar toe getrokken worden als je hier de hele dag zit? Naar dat nestje’’, zeg je, ‘de tak doet me weinig’.
We besluiten dat:
. Waarheid verwarrend is, omdat iedereen wat anders ziet.
• Het fijn is om te kijken naar dat wat er is, én goed voelt vanbinnen ( het nestje) en minder fijn of niet fijn als
dat anders is (de tak). Dit kijken heeft gevolgen voor hoe je denkt en doet.
• Dat waarheid misschien nog niet ontdekt is: als we een derde persoon vragen te kijken naar de boom ziet hij mogelijk weer wat anders.
#prachtiglastig
Carla van Wensen